Asset Publisher
Nasiennictwo
Nadleśnictwo Prószków posiada własną bazę nasienną.
WDN - Wyłączone Drzewostany Nasienne to drzewostany charakteryzujące się wysoką jakością, zdrowotnością i rodzimym pochodzeniem. Są chronione i zagospodarowane w celu intensywnej produkcji nasion o jak najlepszej jakości. Stanowią jednocześnie podstawę wyboru drzew doborowych. W Nadleśnictwie Prószków Wyłączone Drzewostany Nasienne zajmują powierzchnię 19,63 ha, w tym:
- Sosna zwyczajna - 10,00 ha,
- Sosna wejmutka - 2,94 ha,
- Modrzew europejski - 5,57 ha,
- Daglezja zielona - 1,12 ha.
Wyłączony Drzewostan Nasienny – Sosna wejmutka (Pinus strobusL.)
Leśnictwo Smolarnia oddział 470 k. (fot. L. Szawala)
Wyłączony Drzewostan Nasienny-Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii) Leśnictwo Przysiecz oddział 119 h. (fot. Z. Więcek)
Szyszki zebrane z Wyłączonych Drzewostanów Nasiennych dają początek ściśle ewidencjonowanym uprawom pochodnym, które stanowią 228,18 ha, w tym:
- Sosna zwyczajna - 125,72 ha
- Sosna wejmutka – 86,86 ha,
- Świerk pospolity – 9,72 ha,
- Modrzew europejski – 5,88 ha.
Drzewa doborowe wykorzystywane są do zakładania plantacji nasiennych i plantacyjnych upraw nasiennych, których celem jest dostarczanie nasion o najlepszych właściwościach. Dlatego drzewa doborowe muszą spełniać określone wymagania takie jak: prosta, gładka i dobrze oczyszczona strzała, wyraźnie widoczna do samego wierzchołka, cienka kora, możliwie wąska i zdrowa korona oraz cienkie i krótkie gałęzie. Drzewa te powinny również wyróżniać się grubością i wysokością w stosunku do otaczających je drzew tego samego gatunku i wieku, rosnących w tych samych warunkach.
W Nadleśnictwie Prószków znajduje się 95 Drzew Doborowych:
- Sosna zwyczajna – 38 sztuk,
- Daglezja zielona – 9 sztuk,
- Modrzew europejski – 15 sztuk,
- Sosna wejmutka – 21 sztuk,
- Dąb szypułkowy – 12 sztuk.
Drzewo mateczne (fot. Ł. Adamczyk)
GDN – Gospodarcze Drzewostany Nasienne to drzewostany, które korzystnie wyróżniają się swoją jakością hodowlaną. Są użytkowane rębnie w latach dobrego urodzaju nasion danego gatunku. Nadleśnictwo posiada 385,70 ha Gospodarczych Drzewostanów Nasiennych, w tym 336,78ha drzewostanów sosnowych, 46,41 ha drzewostanów dębowych i 2,51ha drzewostanów modrzewiowych.
Drzewostany zachowawcze to jedna z form zachowania rodzimej puli genowej drzew. Wybiera się drzewostany starsze niż 150 lat, co do których jest pewne, że pochodzą z osobników, które pierwotnie występowały na tym terenie a nie z nasion lub sadzonek sprowadzanych z innych części kraju czy kontynentu. Nasiona i zrzezy z tych drzew stanowią bazę do odtwarzania drzewostanów rodzimych, doskonale przystosowanych do panujących na danym terenie warunków przyrodniczo – klimatycznych. Na terenie Nadleśnictwa Prószków znajduje się 76,10 ha drzewostanów zachowawczych, w tym 10,05 ha modrzewiowych, 17,31 ha dębowych i 48,74 ha sosnowych.
Asset Publisher
ADAPTACJA LASÓW I LEŚNICTWA DO ZMIAN KLIMATU - KONTYNUACJA PROJEKTÓW
ADAPTACJA LASÓW I LEŚNICTWA DO ZMIAN KLIMATU - KONTYNUACJA PROJEKTÓW
Retencja w lasach to nie tylko ochrona zasobów wodnych czy przeciwdziałanie erozji wodnej, ale także kwestia przetrwania lasów i zachowania ich różnorodności biologicznej w obliczu zachodzących zmian klimatycznych. W procesie adaptacji do nowych warunków przyrodniczych ważne jest to, w jaki sposób gospodarujemy wodą, ponieważ las jako ekosystem powinien być przygotowany zarówno na okresy jej nadmiaru, jak i niedoboru.
Coraz częściej doświadczamy negatywnych skutków zmian klimatycznych w postaci suszy, pożarów, powodzi, podtopień, intensywnych lub długotrwałych opadów atmosferycznych, ekstremalnych spływów powierzchniowych wód czy też niszczącego działania wód wezbraniowych. To problem, który dotyka nie tylko człowieka, ale przede wszystkim otaczającą nas przyrodę. Dlatego leśnicy po raz kolejny przystępują do realizacji projektów, które wzmocnią odporność nizinnych i górskich ekosystemów leśnych na zagrożenia związane ze zmianami klimatycznymi.
„Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu - mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach nizinnych - kontynuacja (MRN3)”
Do końca 2028 roku na terenie dwudziestu dziewięciu nizinnych nadleśnictw RDLP w Katowicach powstaną lub zostaną przebudowane/odbudowane m. in. śródleśne zbiorniki retencyjne, małe urządzenia piętrzące oraz gromadzące wodę (zastawki i progi) czy też obiekty hydrotechniczne takie jak przepusty, brody i mosty. W ramach projektu planujemy wykonanie łącznie 431 obiektów małej retencji, które pozwolą na osiągnięcie wskaźnika pojemności o szacunkowej wartości 1,38 mln m3. Koszt realizacji projektu MRN3 na terenie katowickiej dyrekcji wyniesie 118,7 mln zł.
Szczegółowe informacje na temat projektu dostępne są tutaj.
„Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu - mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach górskich - kontynuacja (MRG3)”
Do końca 2028 roku na terenie dziewięciu górskich nadleśnictw RDLP w Katowicach powstaną lub zostaną odbudowane m. in. zbiorniki małej retencji, obiekty hydrotechniczne (przepusty i brody) oraz zabezpieczenia przeciwerozyjne dróg, szlaków zrywkowych i obiektów infrastruktury, takie jak bystrza, kaszyce i dylówki. W ramach projektu planujemy wykonanie łącznie 252 obiektów małej retencji, które pozwolą na osiągnięcie wskaźnika pojemności o wartości 46,9 tys. m3. Koszt realizacji projektu MRG3 na terenie katowickiej dyrekcji wyniesie 57,7 mln zł.
Szczegółowe informacje na temat projektu dostępne są tutaj.
Działania adaptacyjne, które łagodzą negatywne skutki zmian klimatu
To już kolejna odsłona kompleksowych działań retencyjnych i przeciwerozyjnych realizowanych przez Lasy Państwowe przy wsparciu środków z Unii Europejskiej. W ramach poprzednich edycji projektów małej retencji udało się wybudować lub odtworzyć łącznie 1400 obiektów na terenie RDLP w Katowicach, dzięki którym zmagazynowano dodatkowe 4 miliony m3 wody w lasach. Taką ilością wody można by wypełnić blisko 12 katowickich Spodków!
Poprzednio inwestycje skupiały się na budowie i modernizacji niewielkich zbiorników wodnych oraz ochronie obszarów mokradłowych na terenach nizinnych. Z kolei w górach zrealizowano szereg działań przeciwerozyjnych, które m.in. zabezpieczają leśną infrastrukturę drogową przed niszczącą siłą wody, spowalniają jej spływ po górskich stokach czy też przywracają ciągłość biologiczną potoków.
Mała retencja - wielkie efekty
Jedną z głównych korzyści płynących z małej retencji jest wzrost potencjału magazynowania wody przez lasy oraz poprawa bilansu wodnego. Nadmierny odpływ wody zostaje ograniczony i spowolniony, wzrasta poziom wód gruntowych oraz wilgotność siedlisk. Śródleśne stawy, oczka wodne i mokradła oddziałują korzystnie na mikroklimat oraz wpływają na wzrost wilgotności powietrza i ściółki leśnej. Tym samym obniżając zagrożenie pożarowe w lasach i sprawiając, że lasy oraz sąsiadujące z nimi tereny stają się odporniejsze na suszę. Zahamowanie odpływu wody opadowej, jej rozpraszanie oraz gromadzenie w wielu zbiornikach pomaga w okresach intensywnych opadów przechwycić jej nadmiar, wpływając na zmniejszenie zagrożenia powodziowego. Ograniczone zostają również skutki nadmiernej erozji wodnej, zwłaszcza tej powodowanej przez intensywne, obfite opady deszczu. Małe zbiorniki i oczka wodne, a także obszary mokradłowe tworzą również przyjazne środowisko dla rozwoju wielu gatunków roślin i zwierząt, co przekłada się na zwiększenie różnorodności biologicznej w lesie.