Asset Publisher Asset Publisher

Łowiectwo

(fot. T. Kulak)

 

Obok licznych gatunków zwierząt rzadkich i chronionych lasy i pola w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa zasiedla duża populacja zwierzyny, głównie saren, dzików i jeleni. Łowiectwo jest nieodłącznym elementem ochrony środowiska i obejmuje racjonalną gospodarkę zasobami zwierzyny, która stanowi element gospodarki leśnej i rolnej.
Lasy Nadleśnictwa podzielone są na obwody łowieckie, wydzierżawiane myśliwym zrzeszonym w kołach Polskiego Związku Łowieckiego. Gospodarka łowiecka w Nadleśnictwie Prószków prowadzona jest na terenie 9 obwodów łowieckich, wydzierżawionych kołom łowieckim Polskiego Związku Łowieckiego. Poza obwodami wydzierżawionymi na terenie naszego Nadleśnictwa funkcjonują 2 obwody stanowiące ośrodek hodowli zwierzyny Polskiego Związku Łowieckiego.
Koła łowieckie prowadzą gospodarkę w oparciu o roczne i wieloletnie plany łowieckie, ponosząc pełną odpowiedzialność za jej stan.
Myśliwi dbają o zwierzęta leśne, chronią je i dokarmiają w czasie ciężkiej zimy, nie dopuszczając równocześnie do nadmiernego wzrostu populacji. Duża ilość zwierząt łownych jest zagrożeniem zarówno dla okolicznych upraw rolnych, jak i nowego pokolenia lasu. Leśnicy Nadleśnictwa Prószków nie tylko profesjonalnie zajmują się gospodarką łowiecką, ale również uprawiają myślistwo.
Myślistwo tradycyjnie wiąże się z zawodem leśnika, ma długą i barwną tradycję i własny język. Do tych tradycji należy gra na rogach, nie tylko w trakcie polowania, ale również na tradycyjnych mszach hubertowskich. Kultywuje ją utworzony przy Nadleśnictwie Zespół Trębaczy Łowieckich „Leśny Róg", zdobywca wielu prestiżowych nagród na ogólnopolskich konkursach trębaczy.

Zespół Trębaczy Leśnych „Leśny Róg" został utworzony w 1999 r. przy Nadleśnictwie Prószków przez Nadleśniczego, który jest czynnym członkiem a zarazem i kierownikiem. Skład zespołu jest 8 osobowy – tworzyli go wówczas czynni pracownicy Służby Leśnej: nadleśniczy, 5 leśniczych i 2 podleśniczych. Zespół jest znany w kraju i za granicą. Występował w Niemczech, Czechach, Austrii, Ukrainie, Włoszech, Watykanie i San Marino. Jest uczestnikiem uroczystych gali i laureatem wielu konkursów. Tworzył oprawę i prezentował muzykę do mszy świętych w Katedrze Królewskiej na Wawelu, w Klasztorach na Jasnej Górze i Górze Św. Anny. W kwietniu 2004 roku był przyjęty na prywatnej audiencji przez Ojca Świętego w Watykanie, dla którego grał na rogach łowieckich w Sali Klementyńskiej. Również tworzył klimaty muzyczne do mszy polowej w intencji poległych bohaterów na polskim cmentarzu Monte Cassino. W czerwcu 2004 roku w ramach obchodów 80-lecia Lasów Państwowych w Filharmonii w Warszawie przywitał Prezydenta Rzeczpospolitej Polski. W uznaniu zasług dla dobra łowiectwa „Leśny Róg" został uhonorowany przez Polski Związek Łowiecki medalami:
- Zasłużony dla Łowiectwa Opolszczyzny 2003 rok,
- Srebrnym Medalem Zasługi Łowieckiej 2005 rok,
- Medalem Świętego Huberta 2013 rok.
W 2006 roku zespół został laureatem prestiżowej dorocznej nagrody Lasów Państwowych  im. Adama Loreta przyznawanej przez Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych.
Skład zespołu od momentu utworzenia do 2012 roku był następujący:
1. mgr inż. Lech Olczyk - Nadleśniczy
2. Waldemar Wencel - Leśniczy
3. mgr Marek Kuzak - Leśniczy
4. Wiesław Kalinowski - Podleśniczy
5. Władysław Stachoń - Podleśniczy
6. Sławomir Kwiatkowski - Leśniczy
7. Jarosław Knap - Leśniczy
8. Tadeusz Kwartnik - Leśniczy
Od 2012 roku zespół tworzą:
1. mgr inż. Lech Olczyk - Nadleśniczy
2. Waldemar Wencel - Leśniczy
3. mgr Marek Kuzak - Leśniczy
4. Wiesław Kalinowski - Podleśniczy
5. Sławomir Kwiatkowski - Podleśniczy
6. Jarosław Knap - Leśniczy
7. mgr inż. Wiktor Koncewicz - Inżynier Nadzoru
8. Marcin Wencel - Instruktor Techniczny


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Przyrosty roczne drewna

Przyrosty roczne drewna

Na tej podstronie dowiesz się wielu ciekawych informacji o przyrostach rocznych drzew.

 

Jak rośnie drzewo i skąd się biorą słoje?

Zarówno drzewa jak i wszystkie inne organizmy żywe składają się z tkanek, pełniących różne funkcje. U roślin drzewiastych tkanka twórcza – kambium, dzięki regularnym podziałom komórek jest w stanie wytwarzać tkanki stałe tj.: łyko i drewno. Jednakże aktywność kambium jest w ciągu roku wyraźnie zróżnicowana, dlatego też na przekroju poprzecznym drzewa wyraźnie widać, że struktura drewna nie jest jednolita lecz przedzielona jaśniejszymi i ciemniejszymi okręgami – są to słoje roczne.

Przekrój poprzeczny przez pień sosny (niewielki, silnie powiększony wycinek), widoczne słoje roczne, drewno wczesne i późne, oraz zróżnicowanie ich grubości – wielkości przyrostu.

 

Wiosną kambium tworzy tzw. drewno wczesne, zazwyczaj jest to jaśniejsza część słoja rocznego, zwłaszcza u gatunków iglastych, u gatunków liściastych pierścieniowonaczyniowych wyraźnie widać w nim szerokie naczynia, ponieważ drewno to składa się z elementów o dużej przepustowości, służących przede wszystkim do przewodzenia wody.

Natomiast drewno późne tworzy się pod koniec lata, pełni ono funkcje mechaniczne, jest zbudowane z elementów o wąskim świetle, dlatego najczęściej jest ono ciemniejsze i ta część słoja jest w wielu przypadkach węższa niż drewno wczesne.

Niestety nie zawsze widać różnicę pomiędzy drewnem wczesnym a późnym, w danym roku, czasem nawet trudno odróżnić poszczególne słoje na przekroju poprzecznym drzewa. Słabo wyróżniające się słoje przyrostu rocznego są cechą drzew liściastych o drewnie rozpierzchłonaczyniowym, są to: brzoza, lipa, olcha, grab, osika.

Jesienią wytwarzanie nowych warstw drewna przez kambium zostaje zahamowane, dlatego pomiędzy dwoma słojami rocznymi, istnieje widoczna granica, znajdująca się pomiędzy drewnem wczesnym, a drewnem późnym poprzedniego roku. Dzięki temu możemy z dosyć dużą dokładnością określić wiek drzewa metodą liczenia słojów rocznych, rozpoczynając od rdzenia w kierunku zewnętrznym. Należy jednak pamiętać, że najbardziej miarodajny wynik otrzymamy licząc słoje z odziomkowej części pnia, ponieważ drzewa każdego roku przyrastają zarówno na grubość jak i na wysokość, więc im bliżej wierzchołka, tym drzewo będzie „młodsze".

 

Jak szybko rosną drzewa i od czego to zależy ?

Na przestrzeni lat szerokość słojów rocznych różni się w zależności od wielu czynników, najistotniejszymi z nich są:

  • Gatunek drzewa i jego cechy – niektóre gatunki drzew, np.: topola, wierzba, noszą miano szybkorosnących i w rzeczywistości mają zdolność wytwarzania szerokich słojów rocznych, a co za tym idzie, ich drewno jest miękkie i lekkie, między innymi dzięki takiemu tempu wzrostu ich wiek rębności, czyli wiek, w którym drzewostany składające się z tych gatunków mogą być użytkowane rębnie, wynosi zaledwie 40-60 lat. Natomiast gatunek taki jak cis wytwarza bardzo wąskie słoje, przez co rośnie powoli, za to jest rośliną długowieczną, żyjącą nawet ponad 1000 lat, jego drewno jest twarde, a jednocześnie giętkie i niegdyś było powszechnie stosowanie do wyrobu broni, należy pamiętać, że obecnie cis znajduje się pod ochroną, ponad to jest rośliną trującą. Dla porównania w jakim tempie przyrastają na grubość gatunki szeroko- i wąskosłoiste: topola biała, zwana Topolą Lesznowską, rosnąca do 2012 roku w miejscowości Leszno koło Warszawy, w wieku około 330 lat osiągnęła 991cm w obwodzie pnia (pomiar na wysokości 1,30m od ziemi) i była jednym z najgrubszych drzew w Polsce, podczas gdy najgrubszy cis pospolity, znajdujący się na terenie Nadleśnictwa Świerklaniec, liczy sobie około 600 lat, a obwód jego pnia na wysokości 1,30m wynosi zaledwie 214cm.
  • Wiek drzewa – w poszczególnych fazach rozwoju drzewostanu drzewa wykazują zróżnicowane tempo przyrostu na grubość. W zbliżonych warunkach środowiska, przyrastające słoje są coraz szersze, aż do pewnego momentu, w którym zazwyczaj drzewo zaczyna obficiej owocować – wtedy przyrastające słoje są coraz cieńsze. Fazą w której słoje mają największą średnicę, jest faza drągowiny (ok. 35-50 lat), wtedy drzewo spowalnia swój wzrost wierzchołkowy na rzecz przyrostu na grubość.
  • Warunki środowiska – drzewa, które rosną w warunkach spełniających ich wymagania glebowe, wilgotnościowe i cieplne wytwarzają szersze słoje, niż te, którym wymienione warunki nie sprzyjają. Jeżeli np.: w danym roku, lub na przestrzeni kilku lat będzie susza lub zbyt duże opady, jeżeli drzewo zostanie przygłuszone i nie otrzyma odpowiedniej ilości światła, jeżeli wystąpi gradacja szkodników owadzich, będzie to miało swoje odzwierciedlenie w szerokości słoja. W skrajnie niekorzystnych warunkach środowiska może nastąpić zjawisko „wypadania" słoja, wtedy w danym roku słój nie powstaje w ogóle. Kiedy w ciągu jednego okresu wegetacyjnego roślina kilkukrotnie wytworzy nowe ulistnienie, np.: po wiosennych, dotkliwych przymrozkach, wówczas tkanka twórcza w ciągu jednego roku może wykształcić dodatkowy słój.

 

Czy po drewnie można poznać gatunek drzewa z którego pochodzi ?

Każdy gatunek drzewa czy krzewu wytwarza drewno o określonych właściwościach fizycznych oraz o wyglądzie umożliwiającym określenie na przekroju poprzecznym pnia gatunek z którego pochodzi. Wystarczy trochę wprawy lub specjalny klucz do oznaczania. Poniżej kilka przykładów.

Przekrój poprzeczny przez pień sosny zwyczajnej.

 

Przekrój poprzeczny przez pień wiązu polnego.

 

Przekrój poprzeczny przez pień robinii akacjowej.

 

Najwięcej drzew w lesie jest okrągłych

Tak przynajmniej odpowiedź na żartobliwą zagadkę. W rzeczywistości jest to prawda jeżeli przekrój poprzeczny pnia potraktujemy w dużym przybliżeniu jako koło. W rzeczywistości jest najczęściej lekko asymetryczny, tak jak drzewo pochylone zgodnie z kierunkiem panujących wiatrów. Czasem przekrój poprzeczny, szczególnie w strefie odziomkowej (przy ziemi) może daleko odbiegać od kształtu koła.

Przekrój poprzeczny przez pień drzewa w części odziomkowej może przybierać rozmaite, czasami bardzo dziwaczne formy.

 

Historia drzewa zapisana w słojach

W słojach rocznych przyrostów jak w nowoczesnym rejestratorze zapisany jest zbiór danych o drzewie, tempie jego wzrostu, warunkach pogodowych i gradacjach szkodników, oraz uszkodzeniach. Trzeba tylko umieć odczytać te dane.

Na tym przekroju możemy nie tylko odczytać wiek drzewa w chwili ścięcia, ale również że było żywicowane z dwoma spałami. Można określić ile lat przed ścięciem rozpoczęto i zakończono żywicowanie.

 

Słoje drzew w służbie archeologii:

Obecnie przy wykorzystaniu wiedzy jaką mamy na temat drewna, możemy ustalać wiek znalezisk archeologicznych zawierających drewno, zabytków i zjawisk przyrodniczych. Dzięki temu, że słoje roczne tworzą sekwencje o różnych grubościach w zależności od warunków klimatycznych tworzy się skale dendrologiczne na podstawie próbek pobranych z wielu drzew, różnych gatunków w danym regionie i zestawiania coraz to starszych próbek można datować wszelkie znaleziska nawet na 10,5 tysiąca lat wstecz z dokładnością do roku, a czasem nawet do sezonu.